"Ναι " , πεισμωμένη μούπε , "την κλωστή
κόφτω με σένα"
Και να της δώσω πίσω μου ζητεί
τα χαρισμένα.
Τα γράμματά σου, να! και τα μαλλιά!
που φεύγεις; στάσου,
στάσου να πάρης, άσπρη μυγδαλιά,
και τα φιλιά σου.
Νίκος Καμπάς (1857-1932)
Tuesday, March 11, 2008
Tuesday, January 22, 2008
ΠΟΘΟΙ
Χτες το βράδι στο σκοτάδι
κάποιος πόθος σου κρυφός
εξεχείλιζε όλο φως
στων ματιών σου το πετράδι
Κι όσο επλήθαινε το σκότος,
ο σπινθήρας των ματιών
στις κορφές των καταρτιών
του άγριου δάσους σαν πιερρότος
χόρευε. Κ’ ήρθε η αυγή
και του πετεινού η κραυγή.
Και ροδόχροη γύρω απλώθη
Στο γιαλό και στη στεριά
των ματιών σου η ξαστεριά.
Κι έγιναν κρινάνθια οι πόθοι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑΣ (1904-1994)
κάποιος πόθος σου κρυφός
εξεχείλιζε όλο φως
στων ματιών σου το πετράδι
Κι όσο επλήθαινε το σκότος,
ο σπινθήρας των ματιών
στις κορφές των καταρτιών
του άγριου δάσους σαν πιερρότος
χόρευε. Κ’ ήρθε η αυγή
και του πετεινού η κραυγή.
Και ροδόχροη γύρω απλώθη
Στο γιαλό και στη στεριά
των ματιών σου η ξαστεριά.
Κι έγιναν κρινάνθια οι πόθοι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑΣ (1904-1994)
Subscribe to:
Posts (Atom)