ΣΤΑΣΟΥ

"Ναι " , πεισμωμένη μούπε , "την κλωστή
κόφτω με σένα"
Και να της δώσω πίσω μου ζητεί
τα χαρισμένα.

Τα γράμματά σου, να! και τα μαλλιά!
που φεύγεις; στάσου,
στάσου να πάρης, άσπρη μυγδαλιά,
και τα φιλιά σου.

Νίκος Καμπάς (1857-1932)

ΠΟΘΟΙ

Χτες το βράδι στο σκοτάδι
κάποιος πόθος σου κρυφός
εξεχείλιζε όλο φως
στων ματιών σου το πετράδι

Κι όσο επλήθαινε το σκότος,
ο σπινθήρας των ματιών
στις κορφές των καταρτιών
του άγριου δάσους σαν πιερρότος

χόρευε. Κ’ ήρθε η αυγή
και του πετεινού η κραυγή.
Και ροδόχροη γύρω απλώθη

Στο γιαλό και στη στεριά
των ματιών σου η ξαστεριά.
Κι έγιναν κρινάνθια οι πόθοι.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑΣ (1904-1994)